Jak zabezpieczyć ul na zimę?

Z tak postawionym pytaniem kojarzy się najczęściej zabezpieczenie pszczół przed zimnem. Jednak zimującym pszczołom nie straszne są mrozy, lecz wilgoć. Jednym z ważniejszych czynników kształtowania warunków dla zimujacych pszczół jest wielkość gniazda.

Pszczoły muszą niezależnie od temperatury zewnętrznej wysiłkiem własnego organizmu ogrzać zajętą w ulu przestrzeń. Powinna więc ona być dostosowana do wielkości rodziny. Im przestrzeń ta będzie większa, tym większe nastapią straty ciepła kłębu.

W gnieździe nie powinno być nie obsiadanych a zarazem chłodnych plastrów. Nie obsiadany bowiem przez pszczoły plaster jest taką samą chłodną powierzchnią jak inne powierzchnie oddalone od pszczół, na których skrapla się para wodna.

W zimnym gnieździe plastry nie obsiadane przez pszczoły są na wiosnę zawsze wilgotne, a jeżeli zawierają pierzgę – zazwyczaj są spleśniałe. Rozwój takich rodzin wiosną jest słaby, a osyp zimowy zwiekszony.

Do ocieplenia gniazd z góry należy używać mat słomianych lub poduszek wypełnionych materiałem przepuszczającym powietrze. Mogą to być poduszki wypełnione sieczką, mchem, liśćmi paproci lub pociętą i dopasowaną kołdrą. Można także położyc na ramki warstwę gazet, ale pod warunkiem pozostawienia szerokiego wylotu umożliwiającego swobodną wymianę powietrza.

Wylot ula w zimie musi zapewnić nie tylko odpływ powietrza przesyconego parą wodną, ale również dopływ potrzebnej ilosci tlenu. Na ogół początkujący pszczelarze są skłonni pozostawiać zbyt małe wyloty.

W starych typach uli, które mają dwa wyloty, górny zamykamy, a pozostawiamy tylko dolny. Przed zazimowaniem należy sprawdzić, czy ul jest lekko nachylony w kierunku wylotu. Zapobiegnie to gromadzeniu się skroplonej pary wodnej na dnie po przeciwnej stronie wylotu i pleśnienia spadłych pszczół.

Wskazane byłoby, aby pasieczysko było osłonięte od wiatrów, gdyż zimowe przeciągi i silne wiatry niekorzystnie wpływaja na spokojną zimowlę pszczół.

Jan Plewa

Zamów prenumeratę czasopisma "Pasieka"